- حبشی شیبانی
ابن محمد بن شعیب الشیبانی نحوی ضریر. مکنی به ابی الغنائم النحوی الضریر. وی از اهل واسط از ناحیۀ معروف به افشولیه، وفات وی به ذی القعده سال 565 هجری قمری است. او از افشولیه به واسط شد و بدانجا قرآن و چیزی ازنحو فراگرفت. و سپس به بغداد رفت و بدانجا اقامت گزید و نحو از علی بن الشجری العلوی و لغت از شیخ ابومنصور جوالیقی آموخت و از هر دو سماع داشت. و هم تلمذ قاضی مارستان کرد و این قاضی عارف به نحو و لغت و عربیت بود، و تخرج جماعتی از اهل ادب مانند مصدق بن شبیب و غیره به دست حبشی بود و مصدق همواره ثنای او می کرد و می گفت: او مرا تربیت کرد چه شیخ ابن الخشاب را به ما توجه و التفاتی نبود و بر ما از علم خویش ضنت داشت از اینرو ما بر حبشی گرد آمدیم. و حبشی با این مرتبت از علم چون بی هادی و راهنمایی از خانه بیرون میشد مانند کوران راه به کوچه ها نمی برد و حتی تا بازار کتابفروشان نیز که بیست سال هر شب از آنجا گذشته بود و نزدیک خانه وی راه گم میکرد. (معجم الادباء)